Αγγελόκαστρο
Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του νομού Κορινθίας, κτισμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων, στη νότια πλευρά του όρους Πολίτης ή Πουλαγέζα. Από αρχαιολογικά ευρήματα είναι εμφανές ότι ο τόπος κατοικείται από τη νεολιθική εποχή. Κατά τη μακραίωνη και σχετικά άγνωστη ιστορία του, έχει περάσει περιόδους ακμής και παρακμής ακολουθώντας την πορείας και της υπόλοιπης χώρας....
Τα αρχαία χρόνια είναι πού πιθανόν να ονομαζόταν Ερνιθεία από τη μυθική ηρωίδα Ερνιθώ, η οποία φέρεται να έχει ταφεί στο Αγγελόκαστρο. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο πέρασε περίοδο ακμής. Αυτό διαπιστώνεται τόσο από το ναό του Αγίου Νικολάου, του οποίου οι τοιχογραφίες είναι αρίστης τέχνης και χρονολογούνται από το 10ο ως το 12ο αιώνα, όσο και από το κάστρο με τον παρακείμενο οικισμό που κτίστηκε κατά την περίοδο της δυναστείας του ¶γγελου Κομνηνού, από τον οποίο πιθανόν να πήρε και το όνομα Αγγελόκαστρο. Τα τείχη του κάστρου είναι κατασκευασμένα από μικρές πέτρες που από μέσα συνδέονται με κονίαμα, γεγονός που δείχνει βιαστική και πρόχειρη κατασκευή. Ο Buchon που επισκέφτηκε το κάστρο αναφέρει ένα θρύλο που του διηγήθηκε ένας ντόπιος αλβανός ο οποίος τον είχε οδηγήσει στο κάστρο. Σύμφωνα με το θρύλο ο τόπος της περιοχής του Αγγελοκάστρου δόθηκε για προίκα στην κόρη κάποιου άρχοντα της Πιάδας (Νέας Επιδαύρου). Η αρχοντοπούλα αποχωρίστηκε τον τόπο της και τη θάλασσα, που τόσο αγαπούσε. Ο πατέρας της για να την παρηγορήσει της έφτιαξε το κάστρο για να μπορεί από αυτό να βλέπει τη θάλασσα και τα νησιά του Σαρωνικού και να παρηγορείται. Όμως, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο θρύλο, η αρχοντοπούλα δεν άντεξε και πέθανε από τη μοναξιά και τη στενοχώρια. Στους χωρογραφικούς χάρτες του Hopf του 1364, το κάστρο αναφέρεται στα χέρια του του μεγάλου Σενεσάλου Νικόλα Αντζαγιολί. Όταν αργότερα η Καστελανία κατελήφθη από τον Δεσπότη του Μυστρά Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγο, έγινε ελληνικό και το Αγγελόκαστρο. Από την εποχή αυτή και για 40 περίπου χρόνια (1395 – 1440), θα πρέπει να ήταν μεταξύ των κάστρων που επηρέαζαν στην περιοχή αυτή οι Αλβανοί, καινούργιοι κάτοικοι της περιοχής, που είχαν αρχηγούς απόγονους του Λέοντα Σγουρού. Το 1467 το κάστρο αναφέρεται ερειπωμένο. Επί Καποδίστρια έγινε Δήμος με το όνομα «Δήμος Ερνιθείας». Σήμερα ανήκει στο Δήμο Σολυγείας, έχει περίπου 650 κατοίκους.Πηγη: .korinthia.net

Αγγελόκαστρο

Κοντά στο Σοφικό βρίσκεται το χωριό του Αγγελόκαστρου, ένα χωριό κτηνοτρόφων με ωραία πέτρινα σπίτια και αρκετούς κατοίκους. Οι πολλές εκκλησίες που υπάρχουν στην περιοχή αποτυπώνουν την ευσέβεια των κατοίκων και την εκκλησιαστική πορεία της μικρής αυτής χριστιανικής κοινωνίας. Ο επισκέπτης αξίζει να δει το Ναό του Αγίου Νικολάου ο οποίος είναι λιθόκτιστος, με θαυμάσιες βυζαντινές τοιχογραφίες, που για πολλούς αιώνες ήταν το κέντρο της θρησκευτικής ζωής της περιοχής. Δυτικά του χωριού, στην Κοιλάδα της Λειμώνας, βρίσκεται ο ναός του Άγιου Παντελεήμονα, ενώ νότια ένας άλλος μικρός ναός του Αγίου Νικολάου, λιθόκτιστος, επιμήκης, θολωτός. Μέσα στο χωριό βλέπουμε το Ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, με το ξύλινο τέμπλο και τις θαυμάσιες φορητές εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας. Άλλοι ναοί νεωτέρων χρόνων είναι: ο ανακαινισμένος Ναός του Αγίου Γεωργίου, ο Ναός Υψώσεως Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Αθανασίου, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Νεκταρίου, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.Στην κορυφή του παρακείμενου υψώματος του χωριού βρίσκεται το Φρούριο, έκτασης 4 στρεμμάτων. Αποτελείται από ακρόπολη με πύργο κατοπτεύσεως και αυλή από πύργους και οικίσκους καθώς και σκεπαστούς δρόμους, ενώ έξω από την αυλή υπάρχουν ερείπια ρωμαϊκού οικίσκου. Το πάχος του τείχους είναι 1-1,2μ. Χρησιμοποιούνταν για την ασφαλή διέλευση ανθρώπων και αγαθών από την Πιάδα ως την Ακροκόρινθο.
Πηγή: .soligia.gr

ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΥΡΝΙΘΙΟΥ

Η πρώτη διοικητική διαίρεση της Κορινθίας το 1834
Σε 33 Δήμους διαιρέθηκε η επαρχία Κορινθίας με διάταγμα του Οθωνα το 1834. Η Κορινθία, Αργολίδα και Ναυπλία αποτελούσαν τότε τον Νομό Αργολιδοκορινθίας. Βασικό κριτήριο της διοικητικής αυτής κατανομής ήταν οι αποστάσεις της πρωτεύσας του κάθε Δήμου από τα δημοτικά διαμερίσματα. Ετσι στο ΦΕΚ της 26 Μαίου 1834 αναγράφονται και οι αποστάσεις για πεζούς σε ώρες και λεπτά της ώρας.Κατά συνέπειαν κατά τον προκαποδιστριακό αυτό διοικητικό χάρτη της Κορινθίας έπαιξαν ρόλο η χωροταξική κατανομή και όχι τα γνωστά ψηφοθηρικά τερτίπια.Πρώτης κλάσης δήμος δεν υπήρχε στη Κορινθία. Ολοι οι δήμοι ήσαν τρίτης κλάσης, πλην του δήμου Τρικάλων, ο οποίος ηταν δεύτερης κλάσης.Μια μελέτη στο διοικητικό αυτό τοπίο της Κορινθίας καταλήγει στα πιο κάτω αξιωσημείωτα σωμπεράσματα1. Ο συνολικός πληθυσμός της Κορινθίας τότε ηταν μόνο 24.933 κάτοικοι.2. Ομεγαλύτερος δήμος ήταν των Τρικάλων με 2.170 κατοίκους και ο μικρότερος ο δήμος Υρνηθίου με πρωτεύουσα το Αγγελόκαστρο και μόλις 194 κατοίκους.3. Ο δήμος Κορίνθου είχε μόλις 806 κατοίκους. Φυσικά η Νέα Κόρινθος δεν υπήρχε, όπως δεν υπήρχε και το Χιλιομόδι.4. Η περιοχή Ασσου,Κοκκώνι,Νεράτζα είχε το άγνωστο σήμερα όνομα Απία (Βλαχατέικα).Η περιοχή Βέλλου, Πουλίτσας είχε το όνομα Αιγιαλεία με πρωτεύουσα το Τρανό-Ζευγολατιό.5. Δήμος Ορεξίου ελέγετο η σημερινή Λαύκα,η οποία αποτελούσε μάλλιστα μόνη της ένα ανεξάρτητο Δήμο.Φυσικά το διάταγμα αυτό φέρει την υπογραφή του Ι. Κωλέτη (Υπουργου τότε των εσωτερικών) και της γνωστής Βαυαρικής αντιβασιλείας (Αρμανσμπεργ, Μάουερ και Ειδεκ), μια τριανδρία που αντικατέστησε τότε τον ανήλικο Οθωνα.